اندر احوالات گذشته من

گفتیم بیاییم یه خونه تکونی کنیم و یه سری بزنیم اینجو. با روزای بلند و کسل کننده تابستون در چه حالید؟؟؟

دیشب باز از همون شب بیداری هایی بود که با زن داداشه گرم صحبت بودیم و حرف به گذشته ها کشید. من

همیشه فکر میکنم که یه آدم خیلی آرومی بودم و درواقع هنوزم اعتقاد دارم.اینو هر بار میگم میگن بهم تو آروم بودی؟؟؟و من عمیقا الان هم اعتقاد دارم که بله من یه بچه آرومی بودم و هستمکاری به کسی نداشتم و ندارم.درسته که دوست های دختریم کم بود و اغلب دوستام پسر بودن اما یادم نمیاد که دخترا رو اذیت کرده باشم اما دیشب حرفای زن دادشک چیز دیگری بود انگار.

میگفت تو که میومدی دِه ،، ما از ترسمون نمیدونستیم چیکار کنیم.تو خیلی قلدر بودی و زیاد زور میگفتی.منم با چهره بسی تعجب زده گفتم من؟؟؟ کی؟؟؟من هیچی یادم نمیاد .گفت یادته چقدر حیوونا رو اذیت میکردی؟؟؟ اونجا بود که یه چیزایی یادم اومد و یه فلش بک کردم به گذشته و گفتم نههههههه.اصلن من بچه حیوون آزاری نبودم.راستش خیلی هم دلسوز بودم.الان میگم چرا .

مثلا یکی از کارایی که میکردم این بود که اردک خاله ام رو میگرفتم و سوار فرغون میکردم و روشو میکشیدم که سردش نشه خخخخخخخخ.خو میگفتم حیوونکی سردش میشه.ده ما شباش خیی سرد بود و عیدا که میرفتیم اونجا دلم میسوخت میگفتم سردشونه این اردک ها.به زور میگرفتمشون و اول یه زیر انداز مینداختم و بعشدش اردک رو میزاشتم و بعدشم روش یه چیزی میکشیدم که سردش نشه.یا اونوقتا که خیلی زیاد دوست داشتم مثلا اسب سوار شم این حرکت رو روی گوسفندا پیاده میکردم و میخواستم سواری ازشون بگیرم.و خب این در نظر من بایدددددد مثل اسب بهم سواری میداد.تصور کنید که من به زور میخوام سوار شم و جمعیتی داد و بیداد که میفهمیدم منظورشون اینه که انقدر این زبون بسته رو اذیت نکن.گفتم که ترکی بلد نبودم و میگفتم پس این چرا راه نمیره هی حیوون هییییییییی.خخخخخخخخ.

خون به جیگرشون میکردم ینی.خلاصه با هزار تا وعده و وعید منو از روی گوسفندا پایین میاوردن.

یا مثلا واقعا منظوری نداشتم وقتی سر به سر سگ عمو نیت اینا میزاشتم.دوست داشتم بیاد پاچمو بگیره ببینم منو تو این مدت شناخته یانه؟؟؟یا مثلا اگه جوجه های مرغی رو برمیداشتم تا مادرش بیاد دنبالم،ففقط به این خاطر بود که ببینم واقعا بچه هاشو با اون یکی بچه های مرغ بغلی اشتباه میگیره یا نه.اینا هیچکدوم و مخصوصا اون خوابوندن اردکه جدا میگم در نظر من اصلا آزارو اذیت نبود .محبت بود،عشق بود،صفا بود.هر چند میدونم که میخواین بگین حیوون آزاری بود ولی من واقعا در فکر و نظرم محبت بود. مثلا یه وقتایی هم مورچه ها رو مینداختم تو آب و بعد چند دقیقه فکر میکردم دکترم و و مثلا میومدم از تو آب نجاتشون میدادم خخخخخ.بعد با خیال راحت از اینکه باعث نجاتشون شده بودم راحت میخوابیدم.

من جوجه و جوجه اردک هم دوست داشتم.دوس داشتم بزرگشون کنم.یه بار سر حسادت اردک همسایه مونو رو کشتم.چون همش میومد غذای اردکای منو میخورد.بعدها رفتم و ازشون حلالیت خواستم و هنوزم یادم بهش می افته میمیرم و زنده میشم.البته واقعا قصدم کشتنش نبود فقط میخواستم کمی اذیتش کنم.بهتره که زیاد ننویسم.هنوزم حالم بد میشه یاد اون نادانی خودم میافتم.

شاید از اون اتفاق بود که من دیگه جوجه رنگی و جوجه اردک نخریدم و الانم تا میان سمت من به شدت میترسم .منی که عاشق حیونا بودم الان از یه مورچه گازی هم میترسم و این البته باعث نمیشه که نخوام مارمولکی ببینم و نکشمش.

بعد از این ماجراها که کم نبود یادم انداخت که یادته بادکنک میخریدی و به ما نمیدادی؟؟؟من بازم یادم نیومد.آخه من اغلب چیزایی که دیگرون یادشون نیست یادمه.البته یادمه که بادکنک خیلییییییییییی میخریدم و الان "د" زیراکس منه.اینو یادم نمیاد که میگفت به ما نمیدادی و حالا یه بار قایمکی ازم کش رفته بود و من اومدم بیرون از خونشون و اونو درآورده و باد کرده و ناغافل من چیزیم مونده خونه خاله و برگشتم تا برش دارم دیدم بادکنک من دست زن داداشک میباشد و همونجا مثل اینکه زدمش به گفته خودش و بعد بادکنک رو ترکوندم خخخخخخخ.به هیچ عنوان هر چی زور زدم به این واقعه یادم نیومد که نیومد.

و خب خیلی حس های خوب و بد داشتم از اون دوران وبازم میگم من اغلب کاری به کسی نداشتم و از همون اولم درون خودم با خودم بازی میکردم تنهایی.منتهی شیطنت نداشتم یعنی ذاتی نبود حالا گاهی میشد البته

+++جدیدا پی بردم که وقتی ناراحتم یا عصبانی بدون اینکه بفهمم لبمو می کَنم.اصن امروز دیدم لبام شده جگر زلیخا خخخخ.