موضوعی که میخوام اینبار درموردش بنویسم ،یه موضوعی هست که تموم وبلاگ نویسا تجربه اش کردن تا به امروز.

موضوع سوءتفاهم...موضوعی که باعث شده خیلی از دوستی ها به خاطرش از هم پاشیده بشه.

ببینید من خیلی با مجازی بودن این فضای مجازی موافق نیستم.شاید اگه سالها پیش بود قبول میکردم این فضا پر از دروغه و همه پشت نقابن و ... ولی الان میبینم که از طرز نوشته ها و افکار وبلاگ نویسارو نظرم کاملا برگشته،اینکه همه یه جورایی تو این فضا صادقن و کمتر دروغ میگن.اون کسی هم که دروغ میگه خیلی زود معلوم میشه.خود من هیچ فکر نمیکردم که یه روز بخوام از طریق دوستی با وبلاگ دوستم، بخوام شمارمو بدم.

حتی بارها وبلاگایی رو خوندم که توش نوشتن که تو فضای مجازی با هم دوست شدن و خارج از فضای مجازی قرار گذاشتن و چون درتمام این مدت با هم صادق بودن و دروغی نگفتن،این رابطه منجر به ازدواج  شده و الان سالهاست که باهم خوب و خوشن.چه عیبی داره؟؟؟دوتا آدمن که تو این فضا هم رو پیدا کردن.

این مقدمه ای بود که برسیم به اصل ماجرا.تو هر خونه ای یه دستگاه کامپیوتر هست و پشت هر دستگاه یه کسی از جنس آدم نشسته.درسته تو فضای مجازی داره قدم میزنه اما اون یه آدمه.احساس داره.میفهمه.دوس داره و با حرفی ناراحت و با حرفی از خوشحالی عرش رو سیر میکنه.

میخوام بگم دوستی هامون تو این فضا عمیق شده مسلما.گاهی انقدر حرف هم رو تو این فضا میفهمیم که فکر میکنیم نکنه قبلا هم رو تو یه جایی دیده باشیم و با هم حرف زده باشیم؟؟؟

اما یه چیزی که وجود داره و من سالها بهش فکر کردم اینه که هر قدرم تلفنی حرف بزنیم و هرقدرم برای هم نوشته باشیم اون نتیجه ای که من با دوستم تو فضای غیر مجازی داره رو اینجا نداره.چرا؟؟؟چون اونی که تو واقعیت باهاش دوستم وقتی میگم ای بابا...اونو بد نمیخونه به معنی کلافه شدن یا عصبانیت.میدونه که منظورم ای بابای ساده س.حالا اینو من برای دوست وبلاگی بنویسم.خب مسلما چون اون این حرف رو از دهن من نشنیده و لحن منو نشنیده، حتما بد برداشت میکنه و یا بهم میگه عصبانی نشو یا که جواب منو میده نه اونطور که من انتظارشو داشتم.

گرفتین اصل این پست رو؟؟؟موضوع من موضوع طرز بیانه.کسی که نمیدونه من با چه لحنی حرف میزنم ممکنه بد برداشت کنه در صورتی که من با همین لحنم بنویسم برای دوستانم یا خواهرام هیچوقت بد برداشت نمیکنن و میدونن من این حرفا رو چه جوری دارم میگم.یا طرف یه حرف عادی از دهنش در اومده بیرون خیلی عادی مثلا ....مثلا چی؟؟؟؟مثلا گیر نده.شاید این گیر نده رو بارها و بارها به عنوان یه حرف کاملاااا معمولی گفته اما خب طرفی که نه اینو دیده نه صداشو شنیده مسلما فکر میکنه داره باهاش بد حرف میزنه و توهین میکنه.و این میشه که طرف یه نقطه کوچیک تو دلش می افته و بد ها این نقطه بزرگ و بزرگتر میشه و اصن منجر به دعوا میشه.سر یه حرف معمولی که برای طرف کاملا معمولی بود و برای طرف مقابل یه حرف زشت بود.

من بارها خوندم وبلاگایی رو که سر این موضوع پست علیه هم گذاشتن و در آخرشم میفهمن که هیچ کدوم منظور بدی نداشتن در مورد هم، اما انقدر حرف کش اومده که دیگه رغبتی برای ادامه دوستی با هم رو ندارن.

برای همین هم از این قضیه مستثنی نبودم.منتهی من از همون اول نوشتم که من آدم رکی هستم و نظراتمو میگم هر چند ناراحت بشید و البته با این کلمه اینجور نبود که رعایت حال دوستان رو نکنم و خیلی صریح نظرمو بگم.رعایت کردم و بد حرف نزدم اما مخالفت کردم و الکی هم تایید نکردم حرف نویسنده رو. این مورد واسه من خیلی اتفاق افتاده.یعنی من خودم خدای سوء تفاهم هستم.یه تیکه کلامای خاصی دارم که اغلب سوء تفاهم برانگیزن.یعنی دائم باید توضیح بدم که منظور من بد نبوده و واقعا هم همینطوره.البته از این موردا کم نبوده که منم بد خوندم و فکر کردم با لحن بدی بهم گفته مثلا.

و حرفمم اینه که اگه چیزی رو بد برداشت کردین ،اگه طرف مقابل گفت من همچین منظوری نداشتم سعی کنید باور کنید.چون ارزش دلخور شدن باعث اذیت و آزار خودتون میشه.حیفه اینهمه مدت دوست بودن سر یه حرف به هم بخوره.

این چن وقته خیلی از این موردها دیدم که با یه سوء تفاهم دوستی ها تبدیل به دشمنی شده.

سعی کنیم همدیگه رو تو این فضا هم درک کنیم و بفهمیم هر چن خعلی سخته.

+++"د"میگه خاتون جوون.وقتی سالار اذیت نمیکنه میگه پــَـیـــی اما وقتی اذیت میکنه میگه پــَــیــــی جون سالارو ،خارتامو نیده (کارتامو نمیده)

وقتی هم گریه میکنه خود جوش میگه مامان جون منه...به مامانش

+++من همچنان دارم گوجه سبز میخورم افطارها .شما چی؟؟؟

+++باز زدم قالبو داغون کردم.لینکاش کار نمیکنه 

+++کی ماه رمصون تموم میشههههههه.پوفففففففف

+++خدارو شکررررررررر این بهار هم تموم شد

+++و خصوصا ماه گند خرداد

تو همان چُرتِ خوشِ اوجِ سحرگاه منی

که به اندازه ی عید رمضان می چسبد!