چشمه آب حیات

فکر کنم قبلا گفته بودم که جدیدا با خریدن کتاب اونم از نوع تاریخیش خیلی علاقه مند شدم.

چن وقت پیش که بابام برای دومین بار به خاطر گرفتن رگهای قلبش راهی بیمارستان شد و رگهاشو باز کردن،یک روز مونده به مرخص کردنش همین طور که داشتم میرفتم سمت بیمارستان،غرفه کتاب رو دیدم .نمیدونم چه مناسبتی هم بود یا نبود که 50درصد آف خورده بود.خلاصه یه چند تا کتاب خریدم و رفتم بیمارستان.موقعی که داشتم برمیگشتم دیدم عه عه عه تو حیاط بیمارستان هم غرفه بوده من این مدت متوجه نبودم.

خلاصه با خودم گفتم:خاتووووون لعنتی فقطططط برو ببین و برگرد .چیزی نخر.بعد برای محکم کاری خودم به خودم قول دادم و بعد به خودم اجازه دادم بره تو غرفه.دائم هم با خودم میگفتم تو برای 5سال کتاب برای خوندن داری.

الانم فقط داری میری که رفته باشی و حواست انقدر پیش کتابا نباشه

با عزم و اراده ی فولادی  برای نخریدن کتاب رفتم داخل غرفه و یه نگاه که مثلا آره و اینا من فقط اومدم تیتر وار عنوان کتابهارو بخونم و برم.نا غافل 5-6تا کتاب بلکه هم بیشتر نمیدونم از کجا جلو روم سبز شدن و از کجا خریداری شده و با من حتی تا خونه اومدن.خخخخخخخ.

بس که من جذابم کتابها هم عاشق خاتون میشوند.به به چه اسم زیبایی.

اگه کسی خواست فیلم بسازه اجازه میدم از این اسم استفاده کنه.

خلاصه چن روز پیش  یکی از این کتابهایی که با پای خودش اومده بود دنبالم رو خوندم.خب دیگه حوصله رمان خوندن رو ندارم و این کتاب رو هم فقطططططط به خاطر اینکه نوشته بود  ماجرای شهری اسرار آمیز خریدم.

نمیدونم شاید این کتاب و خونده باشین و شایدم نه.

کل کتاب راجع به شهری بود توی ایران با گنج های فراوون که انقدر زیاده که کسی طلا براش ارزش نداره.و همه در آسایش و آرامش زندگی میکنن و خلاصه انقدر راجع به این شهر گفته بود که عادم دوس داشت (مولا)بیاد دستشو بگیره و ببره تو اون شهر.مولا کسی تو داستان بود که اون شهر رو اداره میکرد و آب حیات رو در اختیار داشت.

اونجام کسایی بودن که این آرامش رو نمیخواستن و خواستار طلای زیاد و عیش و نوش در اروپا و دست یافتن به آب حیات بودن که سالیان سال زنده بمونن و خوش بگذرونن.خاک تو سرشون.خوشی زده بود زیر دلشون.والااااااا.کشور به اون خوبی.همه صاحب خونه و ماشین و کار و زندگی بودن.دعوا نبود.تراتفیک نبود،اراذل و اوباش نبود،فقیر و غنی نبود،بیماری نبود،درد نبود،بلا نبود،انار داشت دونه هاش اندازه ی گردو،سیب داشت اندازه طالبی، احتمالا نارنگی هم داشت به وفوررررررررر.جووووووووو نارنگی حیف شد نارنگی هم تموم شد.کاش نارنگی 4فصل بودمثل خیار

کلی هم از نظر اطلاعات و به روز بودن جلوتر از همه کشورای دنیا بود.

خود مولا 250-300سال عمر کرده بود

من بالاخره از مقدمه نویسنده و کل داستان نفهمیدم اینا خیال پردازی هستش یا راستونکیه.یه جایی تو دل کویر که هیچ کس نمیتونه اونجا رو پیدا کنه.و این کشور کوچیک تمام فناوری های روز دنیا رو داشت.برای همین از چشم نامحرم  به دور بود.

به هر حال از مولا میخوام که اگه از آیینه جهان نماش داره ایران و آدماش رو میبینه ، میخوام بیاد و منم به کشور نورستان ببره.

عاقای مولـــــا من قول میدم به آب حیات فکر نکنم و فکر خیانت به شما رو نداشته باشم.

بیا دست منو بگیر و این چند صباحی از عمر باقیمونده ام رو ببر به کشورت تا ببینم همه دنیا بد نشده و یه جایی هم هست برای خوب بودن و خوب زندگی کردن.اصلا مریدت میشم.جون مادرت بیا منم به اون کشور نورستانت ببر.

نویسنده کتاب هم فوت شده.باز زنده بود سفری به اصفهان میداشتم و خلاصه از زیر زبونش میکشدم که ببینم عایا این داستان سرکاریه یا راستونکی.حیف شد واقعا.زود رفتی آقای داد فر  زوووووووود رفتی.74سال عمری نبود که.

+++اسم کتاب هست چشمه آب حیات نوشته حمزه سرداد فر.باز اگه کسی از مولا یا کشور نورستان خبری داره به منم خبر بده بارو بندیل ببندیم به سمت کویر و کشور مولا.قول میدم این راز بین خودمو بمونه.